Anadolu sevgisi şiiri - Abdurrahim Karakoç

"Anadolu Sevgisi" şiiri, Abdurrahim Karakoç'un yaşadığı topraklara olan sevgisini, doğayı ve insanları yücelterek dile getirdiği bir eserdir. Şiirde Anadolu'nun dağları, ovaları, köyleri ve insanlarının sade ama derin anlamlı yaşamı anlatılır.

Abdurrahim Karakoç’un "Anadolu Sevgisi" adlı şiiri, şairin doğup büyüdüğü topraklara olan bağlılığını yansıtan güçlü bir eserdir. Şiirde, Anadolu'nun doğası, yaylaları, köyleri ve içten halkı samimi bir dille betimlenir. Şair, dışarıdan bakıldığında anlaşılması zor olan Anadolu'nun gerçek güzelliklerini ve insanlarının gönülden sevgisini, ancak yakından bakılınca fark edilebileceğini vurgular.

Anadolu Sevgisi - Abdurrahim Karakoç

Sen bizim dağları bilmezsin gülüm,
Hele boz dumanlar çekilsin de gör.
Her haftası bayram, her günü düğün,
Hele yaylalara çıkılsın da gör.

Bilmezsin ovalar nasıldır bizde;
Kağnılar yollarda, yoncalar dizde...
Saydıklarım damla değil denizde,
Hele bir ekinler ekilsin de gör.

Görmedin sen bizim mavi suları,
Karlar eriyince kırar yuları...
Köpük olur beyaz, sel olur sarı;
Hele taştan taşa dökülsün de gör.

Sen bizim köyleri görmedin ki hiç,
Yolları toz, çamur, evleri kerpiç.
O kirli kabukta, o en temiz iç;
Hele bir yakından bakılsın da gör.

Anlamaz, bilmezsin sen bizim halkı,
Sevgiyi bulasın, yakına gel ki...
Kalıplar gerçeği göstermez belki
Gönül perdeleri sökülsün de gör.

ABDURRAHİM KARAKOÇ